VIP bus (Very Instable Parts)

En daar zijn we weer!
Inmiddels zitten we in een ander stadje in Laos, namelijk Vang Vieng. Hoe we hier gekomen zijn is een verhaal apart....Maar dat straks!

Onze 2e dag in Luang Prabang zijn we om half 6 's ochtends opgestaan om wat liefdadigheidswerk te verrichten. Iedere dag lopen alle monniken 's ochtends om half 6 door de hoofdstraat om daar van lokale bewoners, maar ook toeristen, eten te krijgen. Je gaat aan de kant zitten met wat koekjes, fruit en rijst en deelt dat uit aan de monniken. Een soort van grote McDrive ;-) Op zich wel leuk en bijzonder om een keer te doen!
Daarna hebben we ontbeten en werden we opgehaald voor onze trekking. Eerst een stukje rijden om dan vervolgens bij een dorpje in de bergen te gaan lopen. In dit dorpje leven families van een stam samen in hutten. Iedereen helpt elkaar en er zijn vooral veel kinderen die met elkaar spelen. Paul moest er zo nodig weer twee aan het huilen krijgen ;-)

Vervolgens zijn we 3uur de jungle in gegaan en het was prachtig! Echt ontzettend mooie natuur.... De dagen ervoor had het best wel wat geregend dus hier en daar (zeg maar bijna overal) was het erg glibberig. Het leek wel schaatsen in de modder!
Na 3uur lopen kregen we een lokale lunch en hebben we nog een grot bekeken om vervolgens naar een waterval te lopen. Deze was echt super mooi om te zien, vooral omdat we helemaal tot boven op de waterval konden komen. De mannen hebben beneden nog even een frisse duik genomen en toen was het weer tijd om terug te gaan.
Voldaan terug aangekomen bij ons guesthouse hebben we even gedoucht en werden we opgehaald voor de nachtbus naar Vang Vieng.

Tsja.. en dan de nachtbus :
In de nachtbus hadden we allemaal een plekje gekregen. Op zich prima voor de komende 7uur dachten we…. Echter het eerste half uur leek het wel een Finse sauna, waarbij de ventilatoren op windkracht 0.001 bliezen. Eenmaal onderweg zaten we al snel in de bergen. Mijn (Kim) stoel was lam, waardoor ik alleen in een ligstand kon zitten. Mijn achterbuurvrouw vond dit niet bepaald prettig en vroeg om een andere stoel. De “technische dienst” (2 mannekes met een dopsleutel) probeerde de stoel te repareren, maar helaas… NO WORK. Even later stopte we om de daltons binnen te laten. Deze 4 kleine Laotiaanse ventjes stapten met hun eigen plastic krukje de bus in en vonden een mooi plaatsje in het middenpad. Waarom moeilijk doen om een stoel??
De busreis ging verder en werd steeds spannender….
De wegen waren erg glad door modderstromen van de afgelopen dagen. Daarbij liep de weg continu door de bergen, waardoor je altijd een diepe afgrond pal naast je had. De weg bestond uit haarspeldbochten en dat beviel niet iedere passagier ;-)
Na 3 uurtjes op weg stopten we plotseling en wat bleek….. een file! Een hele rij met achterlichten die allemaal stil stonden, zowel bergop- als bergafwaarts. Nou dan maar ff wachten!
De deuren gingen open en de warmte en de muggen vonden hun weg naar binnen toe, fijn! Na 1,5uur konden we toch verder. Een van de eerstvolgende bochten had de bus iets te weinig grip, waardoor we zo’n 2 meter richting de afgrond gleden…. Met een bus van 10 ton, best spannend dus. Maar Michael Schumacher bestuurde onze bus, dus no problem!
De reis verder verliep prima op de dichte mist (!), regen en haarspeldbochten na. Om 4u ‘s nachts kwamen we aan in Vang Vieng waar welgeteld 1 tuk tuk stond. Wij daarin en op naar het volgende guesthouse!

Nu zitten we hier en hebben net tickets naar Vietnam geregeld voor a.s. maandagmiddag. Morgen gaan we hier kayakken en tuben. Tuben wil hier zeggen op tractorbinnenbanden door de bruine rivier drijven via allerlei barretjes. We zijn benieuwd!

We hebben een aantal foto’s met moeite kunnen plaatsen… We hopen dat ze voor jullie duidelijk zijn!

Mazzel XxX, the globetrotters!